ભણેલાઓ ભૂલે ને…..

ભણેલાઓ ભૂલે ને.....

ભણેલાઓ ભૂલે ને તારાઓ ડૂબે,
ત્યાં લેવો પડે કોઇ ગેબી સહારો.
પરિચિત પરાયાં બને ત્યારે લાગે,
કેવો હતો એ ગેબી સહારો….

મને મારાં હૈયાની તાકાત ખબર છે.
ખબર કેવું કોમળ ને કેવું સખત છે.
એ ખાશે ઉઝરડા ભલે કંટકોના ,
પરંતુ ચહેશે ગુલાબી સહારો…

ગગનની પિછોડી ટૂંકી થઇ કફનમાં,
ત્યાં શોધ્યો તમારા પ્રણયનો મેં પાલવ.
કિનારીથી ઢાંકો જો લજ્જા અમારી
તો માનીશ, મળ્યો કિનખાબી સહારો…

મને મારું કિસ્મત ભલે જાય દોરી,
ગમે ત્યાં, છતાં ના મને એની પરવા
ઘડીભર તમે આંગળી ઝાલી દોરો
તો માનીશ, મળ્યો છે નવાબી સહારો….

વિધાતાને પૂછું શું ભૂલી ગઇ તું ?
કે લખતાં ખૂટી શ્યાહી તારી કલમથી.
રહ્યો’તો ‘રવિ’ ઝંખતો મૃત્યુ સુધી,
જીવનભર ન પામ્યો એ ખ્વાબી સહારો….

શબ્દરચના : રવિ ઉપાધ્યાય, સંગીત : પ્રકાશ ઉપાધ્યાય